nung isang sabado. nung september.. 12? ata yun. basta pagkatapos ko.. namin manuod ng greenhills sessionistas sa.. symepre sa greenhills, puyat ako nun tapos may klase kami ng mobile application ng sabado ng umaga.. mga 7:30am e kaso 9am nako nagising. syempre puyat ako tapos dapat 10:30am na lang ako papasok pero tinamad ako kaya nagbus na lang ako papasok. ka text ko si rachel nun tapos may seminar daw ng SSD.. kung hindi nyo alam yung SSD, yun yung batayan ng pagiging IT student mo. pero maraming nakakalusot dun, mga LINTA. pero hindi SSD yung usapan natin. kasi may seminar daw eh hindi naman pwede sa system namin kasi iba yung gamit namin. PHP. oo kasi muka kaming pera. PHP! eh tinamad na ko. dumiretso na ko ng QUIAPO!
dapat magmimisa ako sa Quiapo pero tapos na pala kasi tanghali na. nagbus kasi ako. 2 oras ang byahe. matagal din ako nagdasal kasi minsan na lang ako makadalaw dun. lagi kasing busy sa SSD saka masarap magsimba dun, parang nasa ibang lugar ako kasi iba iba yung mga tao. may mayaman.. at maraming mahihirap. bihira lang ako makakita ng mayayaman dun, baka siguro ayaw nila magsimba dun kasi mainet. saka madaming snatcher. tapos wala kang paparkingan ng sasakyan mo, kung meron man.. dun ka sa Carriedo, baha. kinausap ko si PAPA GOD, tapos habang nagdadasal ako, nakita ko yung mga tao na nagdadasal din kaya naisip ko: "nadidinig kaya kami isa-isa ni PAPA GOD?" eh dun pa lang sa simbahan napakadami nang tao. pero magaling si PAPA GOD, kaya nya yun. madami ngang wish bawat tao na nagdadasal eh, binibigay naman ni PAPA GOD yung wish ng mga tao pero sa tamang panahon. kaya mag antay tayo. patience. ayan nangaral na ko.
pagkagaling ko ng Quiapo, bigla ko na-tripang magpunta naman ng Baclaran. di ko alam kung ano pumasok sa utak ko, alam ko hindi pa Mahal na Araw o hindi pa siguro ako mamamatay pero dinala ako ng paa ko sa lrt-1 station at pinabili ako ng tiket hanggang Baclaran. nun pa lang ako makakapunta sa simbahan na yun.. o sa lugar na yun. sabi kasi ng mommy ko gawa daw ng lolo ko yung mga pinto sa gilid ng simbahan. nung pinanganak kasi ako wala na yung lolo ko, yung tatay ng nanay ko. kaya ayun, na curious ako. habang nasa lrt1 ako... iniimagine ko na biglang papasok si Eunice. :D kilala nyo yon? HINDEEEEE!
ayan, narating na ng tren yung station. wala akong alam kaya sinundan ko nalang yung mga tao. malakas ang loob ko pumunta dun kasi nakita ko yung mapa sa GOOGLE EARTH (ayan google may special mention pa kayo dito.. yahoo!) tapos tinandaan ko yung daan. malay ko bang luma na yung version ng mapa.. kaya pagbaba ko ng station... ANO TO? DIVISORIANG BINAHA? sinundan ko kung ano yung nakita ko sa google earth. diniretso ko hanggang sa dulo ng riles ng tren hanggang sa.. NASAN NA KO? di ko alam kung san ako sumuot kasi may baha. eh luma na yung sapatos ko, pinapasok na ng tubig yung loob kapag nakatapak ka ng basa o baha. kung san san ako sumuot para lang makarating sa paroroonan. sabi ko "ok lang mapagod basta makakarating ako sa pupuntahan ko ng ligtas." di ko alam kung tama ba yung tinatahak kong daan kasi dun na ko dumadaan sa mga tinangge.. at hindi lang sa tiangge, dun ako sa ADMIN SIDE. kung may CUSTOMER SIDE, dun ako sa nagtitinda dumadaan. nakakahiya man.. pero di naman nila ko kilala. di ko naman nanakawin tinda nila kasi madami naman kami nun sa bahay.. mga shorts na pambata saka kurtina. muka lang siguro akong magnanakaw gawa ng mahaba kong buhok at balbas. nang makalabas na ako ng mga ADMIN SIDE, wala na. di ko na alam kung nasan ako. kasi puro jeep, mga barker at madaming kalat. buti na lang may mabait na manong na lumapit sakin, napansin niya ako kasi tingin ako ng tingin sa kanya (feeling niya crush ko siya) tapos tinanong kung sasakay ba ako ng biyaheng PARANAQUE (lagot nasa south na nga talaga ako) sabi ko di ako sasakay, tinanong ko lang papuntang Baclaran Church, tinuro naman niya tapos nakangiti :D
nakarating din ako ng simbahan ng Baclaran, sa wakas! at nagkaroon ng 10 minutong katahimikan sa buhay ko..
nagdasal ako ng taimtim. gusto ko kasi makapasa ang grupo namin pati na din ang mga kaklase ko sa thesis namin. yung SSD nga. at gusto ko din magkaron ng malusog at malakas na katawan. at siyempre. lovelife ♥. pero wag muna. madami pa sigurong panahon dun. masyado lang sabik yung ibang kabataan kaya naiinggit ako at napapaisip ako. pero wala akong pakialam. dadating din ako diyan. ☺
matapos magdasal, nakita ko din ang mga pintong ginawa ng aking lolo. ayos naman. buhay pa din ang mga pinto na naiwan ng aking lolo. astig nga e, hindi lang pala sa bahay makikita yung mga ginawa niya, inexport pa niya sa Baclaran. astig si lolo! habang tinitignan ang paligid ay unti unti na akong lumalabas ng simbahan
nang makalabas na ako. naisip ko, "diba malapit na yung mall of asia dito?!" kaya ADVENTURE TIME AGAIN! dumiretso ako at madaming bus. umakyat ng MMDA overpass at nakita ang globe sa mall of asia. kaso.. MALAYO! pero dinala pa din ako ng mga paa ko sa mall. inakyat nila ako sa overpass at binaba din, siyempre nakatapak sa hagdan. nun lang ako nakakita ng totoong mosque ng mga muslim, alam kong malakas ang speakers pag sumasamba sila, yung ibang tao natatawa, parang nagtataka, pero sa loob loob ko ay respetuhin naman natin yung samba nila, kasi kanya kanyang relihiyon din yan.
nakababa na ako ng overpass, tinahan ko ang maliit na creek kung saan maraming tao ang may dalang pamingwit at mga uod, o pagkain ng isda na nilalagay nila sa hook para makahuli ng ibebenta o pang hapunan nila.. o kaya tanghalian kahit na alas-tres na ng hapon. napansin ko din yung creek, medyo madumi na talaga, kulay asul na yung kulay tapos madaming basurang lumulutang, kinausap ko nanaman sarili ko "may nabubuhay pa kayang isda dito?", pagkatapos nung tanong ko sakto may isang manong na nakahuli ng isda, di ko alam kung hito yun o janitor fish pero tinago pa din niya. habang naglalakad ako, nakakita ako ng mag-ama na mamimingwit, naalala ko tatay ko. naalala ko din yung mga pinapanuod ko na pelikula, yung mga eksenang mag-ama tapos naghahanap ng makakain. parang ganun.. pinagpatuloy ko na ang aking paglalakad.
habang naglalakad, kapansin pansin ang matandang nagbebenta ng sigarilyo sa ganung klaseng lugar. nandun na kasi ako sa parte ng entrance ng mall, tapos may maliit na yosi stand. bumili ako ng isa, umuulan kasi, ayoko mag payong, sayang, mababasa lang, kaya nagyosi nalang ako. masarap kasi magyosi pag malamig. saka sinuportahan ko din si manong sa pagbili ng tinda niya.
napag isip isip ko din na talagang masarap mag-gala pag mag-isa. madaming mga random na bagay ang pumapasok sa utak mo. mga bagong pananaw sa buhay, mga ibang buhay ng may buhay at kung ano ano pa. masarap mapag isa kasi wala kang kausap kundi sarili mo, wala kang ibang papakainin kundi ang sarili mo, pwede kang maglakad kasi hindi ka naman maarte at gusto mo din naman ng adventure at tipid pa sa pamasahe, yun nga lang, wala kang kasama. minsan napag isip ko na mas ok ako pag nag-iisa. mas nakakapag isip ako ng malaya, walang kumokontra sa mga sinasabi ko, naiintindihan ko ang sarili ko, di nababawasan ang pera ko kasi wala akong nililibre, walang nagrereklamo, walang demanding, walang nagpapa-asa, walang ibang kausap kundi sarili mo.
natatanaw ko na yung mall. habang papalapit, naiisip ko din na gawin ulit yung ginawa kong trip. magsimba sa quiapo at baclaran, maglakad, at dumiretso ng mall of asia. at isulat kung ano ang mga nangyari sa araw na iyon. nakikita ko ang sarili ko sa tabi ng manila bay, may dalang laptop, nagsusulat ng kwento, at naninigarilyo. pero sana sa mga panahong yon, iwasan ko na yung paninigarilyo, kasi mamaya baka sa pagsusulat ko, di ko na to matapos.
at last. nakita ko na din ang globe ng mall. makakakain na ako at maghahanda para umuwi sa Taytay.
